Merhaba sevgili okurlar, sevgili dostlar.
Son günlerde nedendir bilinmez tek düze hayat bize ağır mı geldi nedir Müslüman ülkede Gavur gibi yaşamaya başladık maalesef. Eskiden ataerkil aile yapımız modern, Avrupai serbest nizam çekirdek aileye dönüşüyor derken. Çevremizde boşanmış aileler, mutsuz çocuklar, suça meyilli bireyler bırakacak bir toplum yetiştiriyoruz. Bu konuda söylenecek o kadar çok söz var ki, ne dil buna dayanır söylemeye ne kulak buna dayanır dinlemeye.
Bu arada birde Covid-19 denen illet hastalık tüm Dünya ya musallat oldu. Sanki mahşer zamanı gibi insanlar birbirlerinden kaçar oldu. Aile mevhumu, paylaşma, yardımlaşma neredeyse kalmadı. İlahi bir ceza gibi üzerimizde kara bulutlar dolaşıyor. Son 10 yılın en kurak mevsimini yaşıyoruz. Ekonomi gittikçe kötüye gidiyor. Sanayici, esnaf, memur velhasıl her kesim sıkıntı yaşıyor. Şimdilik dua etmenin dışında elimizden bir şey gelmiyor.
Bu dünya da iyi insan olmak, örnek vatandaş olmak, yaratılanın emirlerine uygun yaşamak için gelmemize rağmen yaptığımız hatalar, günahlar, şımarıklıklar yüzünden mi bu felaketler başımıza geliyor? Bizler çocuklarımıza örnek olacak şekilde yaşamaya ve onları inancımıza uygun yetiştirmek için çaba sarf etmeye çalışmalıyız. Rahmetli babamda bizlere hayırlı bir evlat, hayırlı bir kul, hayırlı bir ümmet olmamız hususunda örnek ve öğretmen olmuştu. Ahirete göçmüş anne ve babalarımıza da rahmet olsun, mekanları cennet olsun. Rabbim tez zamanda bizleri bu felaketlerden kurtarsın inşallah. Hepimiz yorulduk, hem maddi hem manevi. Bakın bir şiir bazen çok şey anlatabiliyor, o yüzden sözü çok uzatmadan “Yoruldum” şiirini sizlerle paylaşmak istiyorum.
YORULDUM
Adım adım geçtik biz bu yollardan.
Bazen diken vardı bazen gül vardı.
Ayak sesim gelir hala bulvardan,
Issız kaldırımlar arkadaşımdı.
***
Nice tepelerde dorukta durdum.
Saygıyı, sevgiyi, vefayı buldum.
Kimi kral oldum kimi kul oldum.
Gönlüm gariplere güzergah oldu.
***
Zaman daralıyor yolum kısaldı.
Gönül, kafesinden sanki usandı.
Yel vurdu savruldu can, harman oldu,
Meydanda pörsümüş bir beden kaldı.
***
Daha dün, her şeye meydan okurdum
Gönül dergahımda sevgi dokurdum,
Hep veren ben oldum artık yoruldum,
Şu zalim alemde dünyam karardı.
DOSTOZAN/ K.M.13/09/2005
Bir dahaki yazıda buluşmak ümidiyle dostça kalın.28.12.2020