Merhaba sevgili okurlar, sevgili dostlar.
21 Şubat 1980 de şehit edilen Erkenez kardeşler ve kuzenleri için Kahramanmaraş’ın yüreği parçalanmış, DOSTOZAN da o acıyı aile dostu oldukları içinde yüreğinde daha derinlerde hissederek ÜÇ Taze Fidan şiiri ile acısını haykırmıştır.
Üç taze fidanı deviren eli,
Kim kıracak, kim bulacak, ne zaman?
Vatanı, milleti sevme bedeli,
Bir kahbe kurşuna, olmasın kurban.
***
Bu ızdırab, bu göz yaşı ve bu kan,
Ne güne dek böyle sürüp gidecek?
Üç beş satılmışa bu kutsal vatan,
Daha kaç erini şehit verecek?
Gençliğinin baharında üniversite öğrencisi iki kardeş bir amcaoğlu, öğrenci evinde babalarının gözü önünde infaz ediliyor. Sağ-Sol davalarının en yoğun olduğu, ülkemiz üzerine oyunların en çok oynandığı dönemde acımasızca yapılan katliamlardan bir tanesi. Bir Maraş değil tüm Türkiye gözyaşı dökmüştü bu kalleşçe infaza. Rabbim mekanlarını cennet eylesin.
Şehrimizin kurtuluşunu andığımız Şubat ayında, birçok şiiri ile kahramanlığı ve kurtuluş mücadelesini dile getiren rahmetli Babam DOSTOZAN’ın şiirinde öyle bir destansı anlatmış ki, yüreği kabararak ve en içten duygularla, mazimizin ne zorluklar, ne kahramanlıklar ne fedakârlıklarla bizlere bu günleri hediye ettiğini bir kez daha hatırlatıyor.
Aşağıdaki şiiri DOSTOZAN kitabında yer almamaktadır. Kitap hazırlandıktan sonra babamın dosyaları arasında bulunan 30-35 şiirden bir tanesidir. İleriki yazılarımda da inşallah DOSTOZAN kitabında olmayan şiirlerini de sizlerle paylaşacağım.
Rabbim bizlere tekrar kurtuluş mücadelesi yaşatmasın, canilerden, sapıklardan evlatlarımızı korusun, Vatanı için çarpışan Polis ve Askerlerimize sağ sağlim, zaferle evlerine dönmeyi nasip etsin inşallah.
MARAŞLI – 2 –
Kutsal parçasıdır, Anadolu’nun,
Maraş, sevdalısı Allah yolunun.
Yetişti imdade aciz kulunun,
Melekler, saf saf, katar katardı.
***
Adı imam, ak sakallı bir gençti,
Sıktı ilk kurşunu cihadı açtı.
Yirmiiki gece ve gün savaştı,
Acı ve ıstırap nöbet tutardı.
***
Oniki şubattı günlerden Cuma,
1920, bulutlu sema.
Kan damlasıyla inmişti hüda,
Toprak, huşu ile kucak açardı.
***
Cuma idi, namaz vaktine doğru,
Ulu cami taştı, taştı da doldu.
Kalabalık tevhit ile yoğruldu,
Kimi pek sevinçli, kimi ağlardı.
***
Maraşlı bir ağız, Maraşlı tekti,
Herkes birer mermi, birer tüfekti.
Bir hoca efendi bayrağı çekti,
Allah nidaları göğü kaplardı.
DOSTOZAN.
Bir dahaki yazıda buluşmak ümidiyle dostça kalın.17.02.2020