Merhaba
sevgili okurlar, sevgili dostlar.
Bir
yıl daha geçti ömürden, giden yıllara mı seviniyoruz, geleni mi kutluyoruz. Ne
olacağımız belli değil iken neyi yaşıyoruz diye düşünüyorum bazen. Yaşa ki neler
görürsünüz derlerdi hep büyüklerimiz. Şimdi bende demeye başladım bu kelimeyi.
İnsanoğlu yaşadıkça acı tatlı birçok tecrübe ile karşılaşıyor. Eğer maddi durum
bozuksa bu acılar daha da katlanarak devam ediyor. Eğitim seviyesi düşüyor,
yetiştirdiğin çocuklarda problemler oluyor, gelecek nesil zorlu ve tehlikeli
bir nesil olmaya aday oluyor. Bunların içerisinde çok az bir kısmı
mücadelesinde başarılı olup gelir seviyesini, kültürünü ve kendini yetiştirerek
mutlu oluyor.
Hayat insanlara eşit davranmıyor maalesef. Tek gerçek her canlının ölümlü olduğudur. Müslümanlar olarak hazırlığımızı ona göre yapmalıyız. Yaşarken akraba, dost ve arkadaşlarımızın kıymetini bilmeli, saygı ve sevgi çerçevesi içerisinde birbirlerimize yardımcı olarak yaşamalıyız. Eskiden diye başlar ya büyüklerimiz bazen lafa, evet eskiden teknoloji bu kadar gelişmemişti, bilgisayarlar, cep telefonları yoktu, gurbette olanlar için hasretlik daha zor geliyordu.
Şairler,
yazarlar eserlerinde daha çok sıla özlemine değinir, hasretliği anlatırdı.
Şimdi her kesin elinde bilgisayar, tablet ve cep telefonları var, istediğinde
görüntülü arayarak anında özlem giderebiliyorsun. Belki bu yüzden de bazı
şeylerin kıymetini bilemez olduk. Başta dediğim gibi ölüm var unutmayın,
hayatınızı yaşarken, sevdiklerinize doya doya sevginizi gösterin. Gönül sevgi
ister, muhabbet ister, aşk ister. Hangisini kime vereceğinizi bilirseniz sorun
yok.
Dostozan
yıllarca gurbette kalmış memleket ve sevdiklerinin özlemini şiirlerine
yansıtmıştır. “Gönül” şiiri de sevdiğine, sevdiklerine bir sesleniş olmuştur. Beğeninize
sunuyor saygı ve sevgilerimi gönderiyorum.
GÖNÜL - 3
Gönül defterime yazdım ismini,
Hayal hanesine koydum resmini
Sevgi bahçesinde açan tek
gülsün,
Kalbimin sultanı yaptım ben
seni.
Aşk ve muhabbetle dolu gönlümüz.
Sevginin dikensiz yolu gönlümüz.
Dost meclislerinde ünümüz
vardır,
Şüphesiz mevlanın kulu gönlümüz.
Deryayı besleyen damla bendedir.
Ruhumu süsleyen can bedendedir.
Gönlün hikayesi yazılmış önce,
Müsveddesi
bende aslı sendedir.
Zaman tünelinde bir lamba
yaktım,
Döndüm adım adım arkama baktım,
Mazide karanlık kalan her şeyi,
Gönül aynasına tutup parlattım.
DOSTOZAN/ 1987- K.MARAŞ
Bir dahaki
yazıda buluşmak ümidiyle dostça kalın.03.01.2022
