Merhaba sevgili okurlar, sevgili dostlar.
20 Aralık Rahmetli Babamın, Dostozan’ın 7.ölüm yıldönümü. 21 Aralıkta toprağa verdik. Yedi yıl oldu baba kaybetmenin acısını yaşayalı. İnancımızın öğrettiği “Her canlı ölümü tadacaktır” teslimiyeti ile Müslüman olarak her zaman hazırlıklı olmamız gerek. Lakin insanın beklemediği anda sevdiklerinden ayrılması acı oluyor. Baba, bizler için evin direği, atamız, her zaman saygı duyulması gereken büyüğümüz, danışılan, sözü dinlenilen, örnek alınan kişi vs.vs.vs.
Son anlarına kadar rahatsızlığını bize hissettirmeyen, her zaman dik ve inançlı bir duruş sergileyen, benim idolüm olan insandı babam. Babam kelimesini söylemek bile insana kuvvetli duygular veriyor. Hele bir de önüne canım kelimesi eklendiğinde ağzı doldura doldura “CANIM BABAM” dediğinde, aklından bile geçtiğinde, hele birde ahrete göç etmişse boğazı düğüm düğüm oluyor insanın.
Bizlere her zaman dik durmayı, inançlı, erdemli ve faziletli olmayı hedef gösteren, kendisi de o düstur üzerine yaşayan CANIM BABAMIZ mekanın cennet olsun. Aramızdan ayrılalı beş yılda olsa biz seni yanına gelene kadar sevgi, saygı, rahmet ve dualarla anacağız. Tabi sevgili eşin, hayat arkadaşın, senin yokluğuna dayanamayan meleğin, CANIM ANNEMİZİ de unutmayacağız. Aranızdaki sevgi, aşk o kadar güzeldi ki, çok insanın gıpta ile baktığına, hatta laf bile attığına şahit olmuştum.
İnsanlara bakış açısı, şiirlerinde DOSTOZAN mahlasını kullanması, dost’a olan düşkünlüğü anlatır. Hep veren olmuştur o, Dost hep veren, karşılıksız seven, vermesini bilendir çünkü. Şiirlerinde sıkça bahsetmiştir dosttan, sevgiden. Aşağıdaki dörtlükte, isteğinin hakk ın huzurunda vuslata ermek olduğunu ifade etmiştir.
Sevdamı ben teraziye vurmadım.
İncinen ben oldum karşı durmadım.
Gönül defterime tek yazdığım o.
Vuslata, ötede ermek muradım.
Biz sizleri hiç ayrı ayrı düşünmemiştik. Hepimiz sıramızı bekliyoruz. Allah (cc) kimseye evlat acısı göstermesin. Sözü çok uzatmadan ve sizlerden rahmetli babam ve annem için Fatiha isteyerek, şairin ölüme bakış açısını, inancını, Azrail’in aziz bir misafir olarak geldiğini, hakka çağırıldığını, o çağrının bir beste güzelliğinde olduğunu, dostlara kavuşma olduğunu ve çağrıya teslimiyetini anlattığı şiirlerini aktaracağım.
Dilim düğümlendi, elim bağlandı,
Acı, tatlı yıllar geride kaldı.
Azrail, kapıya geldi dayandı,
Aziz misafirdir, savamam gayrı.
Biz çocuklarını her zaman düşünmüş, hatta bizden habersiz belki de hastalığının verdiği rahatsızlıktan küçük küçük vasiyet şeklinde notlarda almıştır. Vefatından sonra notlarının arasında bulduğumuz kağıtlarda, çocuklarına ve torunlarına tavsiyeler ile yaşadığı acı tatlı hatıralardan esintiler bırakmış bizlere. O yazdıklarından birkaç kelime ne mükemmel bir baba ve koca olduğunu anlatıyor.
Sevgili çocuklarım…
Önce hepinizi çok sevdiğimi bilmelisiniz. Şu ana kadar gönlümde, birinizin öbürüne üstünlüğü olmadı. Hepinizi aynı sevgi ve aynı kaygıyla kucakladım. Sizlere bu satırları yazarken,hala aynı duyguları taşımaktayım. İsterim ki beni hep böyle hatırlayınız.
Sene 1991 kasımın 4’ü 60 yaşımın ortalarındayım. Daha ne kadar yaşayacağımı ancak Cenab-ı Allah bilir. Çok şükür kendimi daha canlı ve dinç hissediyorsam da yaş kemalini buldu. Bundan sonra, artık inişe geçmiş bulunuyoruz. Bir gün bizden öncekiler gibi son basamağa biz de mutlaka varacağız. Dilerim Allah iman ve inançlarımızdan ayırmasın.
Sevgili yavrularım, sizlere, mal mülk bırakamıyorsam da, şerefli bir mazi, hayat bırakıyorum. Dileğim hep birbirinizi seviniz. Birbirinizi sevip koruyunuz. Oğullarım, sakın ola ablalarınıza saygıda kusur etmeyiniz. Kızlarım, sizler de hayattayken gördüğüm sevgi, muhabbet ve bağlılığınızı kardeşlerinizden esirgemeyiniz. İyi ve kötü (İnsallah kötü gününüz hiç olmaz.) günlerinizde birbirinize yakın ve destek olunuz.
Annenize gelince bildiğiniz gibi o çok hassas ve sevecen bir kadındır. Beklemediği ve ummadığı bir tavır karşısında ne kadar alıngan oldugunu unutmayınız. Bu nedenle, konuşmalarınıza, tavır ve hareketlerinize çok dikkat ediniz. Sakın kırıcı olmaktan çekininiz. İki tatlı sözle size kul köle olur. Zaten öyle değil mi? Şaka ve takılmak maksadı ile de olsa sakın kırıcı olmayınız. Sizleri ne denli sevdiğini benim kadar bilemezsiniz. O nedenle yazıyorum bunları. Bu satırları sizlere veda diye yazmıyorum. Dilerim yüce mevladan sizlerle daha uzun yıllar kalayım.
ÖLÜM
Saat mıdır, yoksa, duran zaman mı?
Günler aynı günler, değişen nedir?
Bir hüzün var yüreğime oturmuş,
Atamam bir türlü bunca senedir.
Hayat, yitiriyor güzelliğini.
Bir başka alemin içindeyim ben.
Neler düşlüyorum uykularımda,
Hesap soruyorum tüm gecelerden.
Karanlık bir dehliz yolun sonunda,
Açmış kollarını bekliyor ölüm.
Bir tatlı bestedir öteden gelen,
Şimdiden dostları tek tek görürüm.
Perdeler çekildi açıldı önüm.
Bir paçavra gibi yırttım geceyi.
Rüyalar, hayaller tüm gerçek oldu.
Çözdüm satır satır son bilmeceyi.
DOSTOZAN-1985
Tüm anne babalarımız için El-Fatiha,
Bir dahaki yazıda buluşmak ümidiyle dostça kalın. 21.12.2015