Merhaba sevgili okurlar, sevgili dostlar.
2020 yılı Covit denen salgın hastalıkla mücadele, yakınlarımızı, sevdiklerimizi kaybetmekle imtihan yılı oldu. Maalesef çember daralıyor, bu illet mikrop her gün bir sevdiğimizi alıyor. İslam inancımız sayesinde vakur ve dik durarak “Allahtan geldik ve tekrar O’ na döndürüleceğiz” bilinci ile acımızı içimizde yaşıyoruz. Fakat o kadar çok arttı bu Covit denen mikrop yüzünden ölenler içimizi acıtıyor, çaresizliğin verdiği sıkıntı gittikçe büyüyor. İnancımızın öğrettiği “Her canlı ölümü tadacaktır” teslimiyeti ile Müslüman olarak her zaman ölüme hazırlıklı olmamız gerek. Lakin insanın beklemediği anda sevdiklerinden ayrılması acı oluyor.
Son birkaç haftada o kadar çok sevdiğimiz insanı toprağa verdik ki, insan üzülmeden edemiyor. Bu ölümler dostlarımızı, tanıdıklarımızı, insanları üzmeden sevgi ve saygı çerçevesinde yaşamamız gerektiğini de öğretiyor bizlere. Zamansız kaybettiğimiz o kadar çok dostumuz sevdiğimiz varken, babamın kardeşi Mahmut Cemil Sarıyıldız ın gereksiz bir nedenle sitemi sonucu yazdığı aşağıdaki SİTEM şiirinde bahsettiği gibi, sıranın kimde olduğu belli değil. O yüzden birbirimizi sevelim, kıymet bilip kimseyi kırmadan huzur içinde yaşayalım.
Azrail kol gezer oldu burada.
Nice dostlarımı aldı ard arda.
Her gün bir endişe, kim var sırada.
Sen ise kapımı çalmadın bir kez.
Babamın ölüme bakış açısını, inancını, Azrail’in aziz bir misafir olarak geldiğini, hakka çağırıldığını, o çağrının bir beste güzelliğinde olduğunu, dostlara kavuşma olduğunu ve çağrıya teslimiyetini anlattığı mısralardan bir tanesi de AZİZ MİSAFİR şiirnde ki gibidir.
Dilim düğümlendi, elim bağlandı,
Acı, tatlı yıllar geride kaldı.
Azrail, kapıya geldi dayandı,
Aziz misafirdir, savamam gayrı.
Ölüm hak, ne zaman kime geleceği belli değil. Bu vesile ile ahrete göç etmiş tüm sevdiklerimize Fatihalarımızı gönderelim. El Fatiha.
Bu günlerinde geçeceğini bilerek moralimizi yüksek tutup hastalarımıza moral verici konuşmalar yapmalı, enerjilerini yüksek tutmak için destek olup sık sık hatırlarını sormamızda fayda var. CAN SUYU şiiri de umudun kaybedilmemesi, sonlar olsa da başlangıçlarında devam ettiğini gayet güzel anlatıyor. Sağlık ve afiyetler dileyerek babamın yazdığı “ CAN SUYU” adlı şiiri sizlerle paylaşıyorum.
CAN SUYU
Zamansız esiyor sonbahar yeli,
Körpe fidanları heder ediyor.
Dökülen her yaprak, kırılan bir dal,
Benden de bir parça alıp gidiyor.
***
Hayat tomurcuğu sönse de dalın,
Umut tohumları taze kalıyor.
Elbet can suyunu bulacak bir gün,
Kökler damar damar onu arıyor.
***
Bu yüzden aldırmam esen yele ben.
Bir tohum, bir damla, bir hayat verir.
Dökülen yaprağın, kırılan dalın,
Yerine binlerce tomurcuk gelir.
Mehmet Hanifi Sarıyıldız-DOSTOZAN/1985
Bir dahaki yazıda buluşmak ümidiyle dostça kalın. 30.11.2020