Merhaba
sevgili okurlar, sevgili dostlar.
Aralık
ayına girdik. Yılın son ayı, Babamı toprağa verdiğim ay. Yıl 2008 günlerden 20
Aralık, saat 17,15 civarı. Aziz misafiri olarak isimlendirdiği Azrail Meleği,
Rabbimizin emri ile babamı ebedi aleme taşıyarak sevdiğine kavuşturdu.
Geride
kalanlar yasımı tutmasın derdi, arada bir adım anılsın derdi, 13 yıl oldu
ayrılığına, geride kalanlar halen adını anmakta, Fatihalar göndermektedir.
Ne
güzel Dostlar biriktirmiş. Arkasından yas tutmayıp rahmetle, güzel sözlerle
anan dostlar, akrabalar.
Sonbahar
ve Kış ayları nedense hüznü çağrıştırır. Şairler bu aylarda daha bir hüzünlü
yazar. Mevsimler değiştiği gibi zaman içerisinde bizlerde sonbahar ölüm denen o
gerçek ile içimizi ürpertir. Eylül ve Aralık ayı benim acı gerçeklerle
karşılaştığım aylar. Eylül ayında Annem Aralık ayında Babam vefat etti. Babamın
bir şiirinde;
“Azrail kol geziyor burada,
Kim bilir kim var sırada…
Dediği gibi,
sıra kimde bilinmez. Allah sıralı ölüm versin derdi büyüklerimiz ne de doğru
söylerlermiş. Genç ölümler, ani ölümler, beklenmedik anda geldiği için daha çok
acı veriyor insana. Sanatçının Dünya da Ölüm den başkası yalan dediği gibi
gerçek.
Rabbim bizlere bir can vermiş ve her
canlı ölümü tadacaktır demiştir. Sonucunda yaşadığın hayata göre sonunda ya
Cehennem var, ya cennet, üçüncü bir
seçenek yok. Bizler de bu bilinçle cenneti kazanmak için hayatımızı
sürdürmeliyiz. Birbirimizi üzmeden saygı ve sevgi içerisinde yaşamalıyız.
Bababmın
vefatından sonra Şiirlerini yazdığı ajandası, notları elime geçmiş, onları
düzenleyerek K.Maraş Büyükşehir Belediyemizin de katkıları ile DOSTOZAN ve
HAYATI adı ile Şiir kitabını bastırmıştık. 6 sefer anma programı yaparak
şiirlerini tanıtma ve Fatihalarına vesile olma onurunu yaşadım. Her canlı ölümü
tadacak mutlaka, maksat günahlardan arınıp iz bırakarak gitmek olmalı.
Dostozan
AZİZ MİSAFİR şiirinde Azraili aziz misafir olarak isimlendiriyor ve 20 Aralık
2008 tarihinde aziz misafirine şehadetini getirerek, yüzümde hafif bir tebessüm
ile sevdiğine kavuşuyor.
Tüm
geçmişlerimize rahmet dileyerek, babamın “AZİZ MİSAFİR” şiirini beğeninize
sunuyor saygı ve sevgilerimi gönderiyorum.
AZİZ MİSAFİR
Tutma ellerimi bırak güzelim,
Ben sevda yolunda yoruldum
artık.
O dünkü bildiğin adam değilim,
Gönül kapısını kapattım artık.
***
Yıllar beni, ben yılları
erittim,
Söndü gözüm feri, titrer her
yerim.
Boynum, elim, kolum sızlar
dizlerim,
Tek güzele nefsi park ettim
artık.
***
Beyin teklemekte, bedense,
hurda,
Menzile yaklaştık ayak çukurda.
Can da uçmak ister, durmaz
yurdunda,
Emir yüksek yerden tutamam
artık.
***
Dilim
düğümlendi, elim bağlandı,
Acı, tatlı yıllar geride kaldı.
Azrail, kapıya geldi dayandı,
Aziz misafirdir, savamam gayrı.
DOSTOZAN/2005 - Mehmet Hanifi Sarıyıldız
Bir dahaki
yazıda buluşmak ümidiyle dostça kalın.20.12.2021